Bağımlılık konusu üzerinden bir kamu spotu üçlemesi yapmayı tercih etmiş Uğur Tatar. “Siyah” ve “Beyaz” adlı kamu spotları, üçlemenin diğer bir parçası olan “Gri”deki gibi bir mizah taşımıyor. Tanımlamak istersek birbirleriyle bağlantılı olduğunu söyleyebileceğimiz “Siyah” ve “Beyaz”, daha çok aileye ve bağımlılık ile oluşabilecek ailevi sorunlara eğilmiş. 

“Siyah” kamu spotu, şişeye hapsolmuş, berrak ve temiz ve yaşam kaynağı olan suyun siyaha dönüşmesi gibi kararan bir hayatı anlatma yoluna gitmiş. Mutlu aile fotoğrafları ve bebek patiklerinden sonra siyah renge dönüşen su, farklı bir yorumla alkol bağımlılığını anlatmada örnek teşkil ediyor. Uğur Tatar, kusma, ayılma, şiddet gibi klişe unsurları kullanmış olsa da kendi yorumunu da hissettirmeyi başarmış. Fakat bu yorum hem çok kısa hem de çok silik olmuş. Bu, izleyenlerde, Uğur Tatar’ın biraz da farklılıklardan kaçınmak istediği fikrini peyda ediyor. 

Başka bir sahnede bağımlılığın şiddeti körüklediği anlatılmak istense de kamu spotunda şiddetin aşikâr olmasından rahatsızlık duyduğumu belirtmeliyim. Çeşitli kamu spotlarında “kadına şiddet” konusu işlenirken bu şiddetin gösterilmediğini biliyoruz. Bu konuyla ilgili etkileyici çalışmalara rastlamış bulunmaktayım. “Siyah”da ise eşlerin kavgaları, tokat ve tartaklama ile gözler önünde.

Giriş sahnesinde, dışarıda sarhoş olup sızmış bir adamın zar zor ayılarak eve gidişini görüyoruz. Bu aynı zamanda dışarıdaki hayatın, ev içerisinde yansımalarıyla var olmaya devam edeceği ile ilgili bir gerçek. Dışarıdaki etkiler ve sebepler yüzünden sarhoş olan biri içeride cehennemi yaşayıp yaşatabilmeyi başarabilir fikri mevcut. Herhangi bir kamu spotunda etki ve sebeplere kötü arkadaş çevresi gibi bir konuyla daha minimal bir senaryo çiziliyor. Burada bir mekân, geniş anlamlara gelebilecek şekilde kullanılmış.

Yazar: Ülkü Tatar